Αρχιτεκτονική

Το Αρχοντικό Αργυρού χτίστηκε στον προϋπάρχοντα ισόγειο χώρο που διέθετε αποθήκες και στάβλους. Ακολουθώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του νησιού με τις καμάρες και τα εσωτερικά σταυροθόλια, ο Γεώργιος Αργυρός έχτισε το 1860 κάναβα για να καλύψει τις ανάγκες της οινοποιητικής του δράσης. Μετά από 28 χρόνια θα ξεκινήσει και το χτίσιμο του Αρχοντικού με την αρχιτεκτονική του να βασίζεται σε σχέδια Βαυαρών αρχιτεκτόνων ακολουθώντας και αντανακλώντας το «ρεύμα» της εποχής.
Η καθημερινότητα του 19ου αιώνα στο Αρχοντικό Αργυρού Στο Αρχοντικό Αργυρού η ιστορία «αναπνέει» και όλα μαρτυρούν τις συνήθειες, την υπόσταση και την καθημερινότητα του 19ου αιώνα στη Σαντορίνη για μια επιφανή οικογένεια. Η διαρρύθμιση των χώρων μάς το «ψιθυρίζει» με τον καλύτερο τρόπο. Πάμε μια βόλτα στο

– χώρο του σαλονιού με τα αυστριακά έπιπλα και το ρώσικο μπουφέ σε συνδυασμό με το δωμάτιο του πιάνου με τη μοναδική ακουστική που δηλώνει την καλλιέργεια των παιδιών της εποχής που τα ήθελε να μαθαίνουν μουσική, ζωγραφική αλλά και γαλλικά στη Γαλλική Σχολή των Φηρών.

– στην τραπεζαρία, διαμέτρου 5 μέτρων, με τα βιενέζικα έπιπλα, που μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 18 άτομα και δείχνει ότι οι βεγγέρες με πολλούς καλεσμένους δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν με τίποτα λιγότερο άνετο και αρχοντικό.

– στο γραφείο του Γεωργίου Αργυρού τοποθετημένο στρατηγικά για να επιβλέπει τις καλλιέργειες, αλλά και με τη δική του είσοδο για να υποδέχεται τους καλεσμένους που τον επισκέπτονταν για να διεκπεραιώσουν τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες.

– τέλος, στα τοποθετημένα εκ διαμέτρου αντίθετα υπνοδωμάτια του ζευγαριού κάνουν κατανοητό ότι οι αυξημένες υποχρεώσεις του κυρίου του σπιτιού, που χρειάζονταν να ξυπνάει αρκετά νωρίς το πρωί, σε συνδυασμό με τη συνήθεια της εποχής που ήθελε τα αντρόγυνα που κατοικούσαν σε μεγάλα σπίτια να έχουν διαφορετικές κρεβατοκάμαρες μαρτυρούν με τον πιο κομψό τρόπο τις γοητευτικές πτυχές μιας άλλης καθημερινότητας.